Luang Prabang
Gisteren en vandaag hebben we gespendeerd aan het verkennen van Luang Prabang, een leuke, maar vrij kleine stad. We beklimmen de berg die midden in de stad ligt en eten bij een leuk tentje aan de
overkant van ons hotel. We gaan naar de watervallen hier in de buurt en bezoeken een vlindertuin, gerund door Nederlanders.
Vandaag huren we fietsen en gaan we te fiets langs een deel van de 21 tempels die deze stad rijk is, al hebben we het na 5 tempels eigenlijk wel al een beetje gehad met de tempels.
We struinen langs alle leuke winkeltjes en shoppen op de nightmarket, oeh zo veel leuke spullen....
Morgen gaan we vroeg opstaan om naar de monikken te kijken die aalmoezen van de bevolking krijgen, eigenlijk wilden we dat vanochtend al doen, maar toen regende het zo hard dat we geen zin hadden
om op te staan....
Na het ontbijt zullen we naar de olifantenopvang gaan om daar de rest van de dag te spenderen.
Gibbon experience en nachtbus
Na weer een onrustige nacht voor Laura (die elke rat voorbij hoorde komen) en een betere nacht voor Nénée (die werkelijk overal kan slapen) worden we om kwart voor 6 wakker met de onderlinge
communicatie tussen twee gibbonfamilies. Het gezang tussen beiden is bijzonder om te horen en we kleden ons snel aan om gibbons te spotten. The Gibbon Experience zou niet compleet zijn als we,
naast bloedzuigers op de benen en modder tot aan de knieën niet op z'n minst een aap gezien zouden hebben! We worden beloond met 5 zwarte gibbons die op een behoorlijke afstand tussen de bomen
slingeren, gezien met en zonder verrekijker. Op een gegeven moment wordt het stil tussen de twee groepen en gaan ze eten, daarna verdwijnen ze net zo snel weer. De andere groep in boomhut 4 heeft
geen gibbons gezien, dus toch een beetje geluk gehad. Terwijl de spinnen aan ons dak met de zonsopkomst en de optrekkende nevel verdwijnen wordt het ontbijt (zowaar brood met jam en omelet en
natuuuuuurlijk rijst) wederom gebracht door twee lieve meiden over de zipline. We vertrekken om half 9 om na een korte, stijle klim bij de ziplineboom aan te komen. We mogen een uur lang op een
neer sjeezen over 6 kabels van ongeveer 260 meter met het mooiste uitzicht! Foto's en filmpjes zijn met de gopro gemaakt dus helaas niet te plaatsen.
Daarna komt de andere helft van onze groep erbij die vannacht in boomhut 4 hebben geslapen. De terugtocht gaat aanzienlijk sneller en soepeler nu de zon schijnt en de modder wat droger is. Helaas
blijven de schoenen toch niet droog aangezien we een rivier moeten oversteken, maar we waren ruim optijd terug voor onze slaapbus waar we nu inzitten (liggen, want alleen Aziaten zijn klein genoeg
om rechtop te zitten) terwijl ik typ. We eten nog even een stuk appeltaart en mangotaart met koffie en een fruitshake voor we per tuktuk naar de bus worden gebracht. Terwijl we dachten dat het
absoluut niet krapper kon dan de slaaptrein in India, komen we er al snel achter dat onze twee plekken samen op een eenpersoonsmatras zijn, die aanzienlijk korter is dan in Nederland en waar wij
als Europeanen niet languit kunnen liggen en zitten, terwijl onze mede Laosreizigers dit wel kunnen, top! 12 uur te gaan en lekker knus op elkaar terwijl er al een reiziger op ons bed kwam zitten
(déjà vu) terwijl we al opgevouwen liggen. Je moet er wat voor over hebben om voor 14.50 per kaartje zoveel km's af te leggen. Na een uur stoppen we voor een drugscontrole? Van de bus waarbij
sommige tassen goed doorzocht worden door 4 mannen in uniform. Het is ondertussen donker in de bus dus we moeten ons nog even zien te vermaken aangezien het pas half 8 is.
Ratten, bloedzuigers, muggen maar geen gibbons
Na een nacht van heel veel geluidjes, beestjes, een wiebelende boomhut en relatief weinig slaap (het viel best mee hoor) starten we deze ochtend met een stevig ontbijt van groenten, champignons,
springrolls en natuurlijk rijst. Dan vertrekken we met onze harnassen aan op pad. Onze nacht blijkt nog rustig te zijn verlopen als we van onze onderburen horen dat de ratten door de klamboe en
broek heen gegeten hebben om een snoeppapiertje te stelen. We starten langs een glibberige weg naar de eerste zipline, onderweg komen we heel wat bloedzuigers tegen, zelfs mijn wandelschoenen,
lange sokken (met DEET) en lange anti-muggenbroek weerhoudt deze krengen er niet van zich vast te zuigen aan mijn been. We wandelen en ziplinen van de ene boomhut naar het andere. De uitzichten
zijn prachtig en het ziplinen krijgen we steeds beter onder de knie. Helaas ontbreken de gibbons, we hebben ze vanochtend wel horen gillen, maar ze houden zich goed schuil.
We lunchen in een van de boomhutten, na de lunch is er tijd om een middagdutje te doen, of gewoon te genieten van het uitzicht. We zitten ongeveer een half uur als we van ver weg de regen zien
naderen. Het begint te waaien en de regen komt steeds dichter bij. Gelukkig valt het allemaal mee en is het snel weer droog. In de middag zetten we het wandelen en ziplinen voort. Rond half 6 zijn
we terug in onze boomhut voor het diner. Aan eten is hier zeker geen gebrek, we kregen zowaar frietjes:) weer gebracht door de ziplinende kokin, het blijft een leuk gezicht. Er zijn zelfs
boomhutten waar geen gas is i.v.m. licht ontvlambare hars in de boom (er is onlangs een boomhut afgefikt) waar men theewater haalt in het dorp en vervolgens met een enorme theepot kokend water via
een zipline terugkomt naar de boomhut.
Onze avond sluiten we af met spelletjes spelen met de gidsen en een gezellig Belgisch gezin (boah ik zou willen dat mijn ouders zo avontuurlijk zouden zijn!) en we proeven van het 'hally water'
(rijstwiskey). Morgen staan we vroeg op om onze laatste kans op gibbons spotten goed te benutten, dan begint de barre tocht terug naar het stadje opnieuw....en maar heel hard hopen dat we nachtbus
gaan halen.....
Enkele leuke feitjes:
- onze boomhut (3 verdiepingen) is 'maar' op 20 meter hoogte.
- andere hutten die we vandaag bezochten waren op 30, 40 en 45 meter hoogte.
- de langste zipline was 620 meter
Gibbons dag 1
Vandaag begint ons boomhutavontuur. We ontbijten bij het bakkerijtje, hmmm, eindelijk weer eens echte koffie! Om 8.15u staan wij braaf klaar bij het kantoortje, we waren echter een van de weinige
die op tijd waren en gisteren al het formulier hadden ingevuld dat als we zouden sterven, dat echt onze eigen schuld was:p
Plus telefoonnummer van degene die ze moeten bellen mochten we uit de boomhut vallen.
Alleen wij twee blijken wandelschoenen bij ons te hebben, de rest moet allemaal nog een soort van waterschoentjes gaan kopen. We vertrekken in een tuktuk-jeep, bij het eerte tankstation worden de
flessen motorolie en een nieiwe versnelling (?) aangesleept (later snappen we waarom) het eerste stuk van een uur gaat redelijk goed, dan stoppen we en gaan we een stukje te voet verder, na een
paar bamboebruggetjes en modderige paadjes komt er een andere auto aan. De rest van de route verloopt minder comfortabel, we moeten wel een keer of 5 uitstappen en lopen, omdat de auto vast zit in
de modder.
Na een uurtje moeten verder lopen, het is erg modderig en we moesten een paar riviertjes door, maar het uitizcht was prachtig. Na een uurtje of twee glibberen en glijden (blij dat we niet met of
zonder auto van de afgrond gegleden zijn) komen we aan bij het punt waar we de (klim)harnassen aan krijgen. Het ziplinen kan beginnen. De eerste paar ziplines zijn ~260 meter lang, het uitzicht is
prachtig! En dan, hoog, hoog, hoog in de boom opeens een enorme boomhut, onze boonhut heeft 3 verdiepingen, een heerlijke (super koude) douche. Het eten wordt langsgebracht door de ziplinende
kokin, geweldig!!
Morgen zullen we ziplinend en wandelend het woud hier gaan verkennen en hopen we te kunnen filmen en ziplinen tegelijk:p
Naar Ban Houyxai
De wekker loopt vandaag vroeg af, Micky zal ons naar het vliegveld brengen, samen met nog 3 andere vrijwilligers die een half uur later hun vlucht hebben. Gisteravond hebben we nog een ware lofzang
gekregen van de coördinator van het project over hoe leuk we het hadden gedaan en over hoe erg de kinderen ons zouden gaan missen, we moesten maar snel terugkomen (met man en kinderen...).
We proppen ons met z'n 4en op de achterbank richting vliegveld. Onderweg komen we enkele monniken tegen die aalmoezen van de bevolking hebben gekregen, dit ritueel hopen we in onze laatste
verblijfsstad (Luang Prabang) nog in het groot te mogen aanschouwen. Het inchecken bij het vliegveld gaat vliegensvlug, het is dan ook geen groot vliegveld en er zijn maar twee gates voor
binnenlandse vluchten.
Onze vlucht zou om 8.30u vertrekken, maar ook op het vliegveld wordt aan de 'Lao time' gedaan, dus is het ruim 8.25u voordat we beginnen met boarden, maar dat gaat gelukkig erg snel bij een
(propeller)vliegtuigje waar je net in kunt staan en waar maar 56 mensen in kunnen.
Het vliegveld van Ban Houyxai was nog veel kleiner, onze woonkamer is ongeveer even groot als de vertrek en aankomsthal bij elkaar. De bagage werd gewoon buiten op de grond gezet, zo van 'neem maar
mee wat je nodig hebt'.
We lopen naar het busstation om alvast een kaartje te kopen voor de nachtbus na de Gibbon experience op maandag. Nu maar hopen dat we op tijd terug zijn en de nachtbus ook kunnen halen....
Hier in het stadje blijkt verder niet heel veel te zijn, een tempel, een fortruïne, wat winkeltjes, restaurantjes (lees eten bij mensen in de woon-/slaapkamer) en (hoera) een bakkerijtje.
Morgen vertrekken we naar de Gibbons, het is dus even de vraag of we internet hebben in de boomtoppen. Zo niet, dan zal dinsdag ons volgende blog volgen
Laatste schooldag
Vandaag is het onze laatste dag op school. We hebben vooral veel spellen en liedjes voorbereid om het iedereen zo leuk mogelijk te maken. Iedereen heeft het enorm naar z'n zin, zelfs onze
medeleerkrachten nemen de les even over en het gaat best goed. De kinderen laten de cijfers goed horen, zelfs wanneer ze vooraan in de klas staan.
In de pauze brengen we onze donatie naar de grote publieke school. Er zitten ongeveer 500 kinderen op deze school, verdeeld over ongeveer 14 klassen. De tafels, stoelen en het speelgoed
worden gebruikt voor de kleuterklassen. In de namiddag hebben we veel ballonnen opgeblazen en met de linten gedanst. We laten alle spullen achter en slingers om de klas te versieren. Onze
coördinator speelt nog een afscheidslied en ik geef toe dat ik het wel even moeilijk had met al die lieve gezichtjes die blij zwaaide naar ons (schrijft Laura). De directrice van de school komt ons
zelfs nog even knuffelen om afscheid te nemen.
We zijn als afsluiter weer naar hotpot geweest en weer voor 2,50 euro pp gegeten en gedronken.
We hebben onze backpack zo goed als mogelijk ingepakt en we zullen om 6:30 vertrekken richting vliegveld voor de gibbon experience! (Ban Houyxai) Drie dagen in een boomhut spenderen en ziplinen
tussen de bomen. Waarschijnlijk zullen we dan geen internet hebben, dus vanaf vrijdagavond zullen we offline zijn tot maandagmiddag en dan zitten we in een slaapbus richting Luang Prabang.
Verwachtingen en een Laomassage
Morgen is het alweer de laatste werkdag voor ons. Wat is de tijd voorbij gevlogen! Het is vandaag goed weer en we hebben de stille hoop dat onze twee "medeleerkrachten" tenminste iets hebben
geleerd van het feit dat ze nu al twee keer onvoorbereid de klas in zijn gekomen, maar helaas... Buiten het feit dat onze Fransoos weer eens te laat was, hebben ze wederom niks voorbereid. Eat,
sleep, play, repeat. Die twee denken werkelijk dat ze alleen maar de hele dag foto's kunnen maken en de kinderen kunnen optillen om ze iets nuttigs bij te brengen. Doen alsof je een dier bent
schijnen ze beide ook niet echt te kunnen, want een konijn is geen kikker en een spin is geen dinosaurus. Je zou denken dat wanneer je met 4 mensen voor een klas staat het lesgeven makkelijker zou
worden, maar zij leiden de kinderen alleen maar af helaas. Gelukkig kunnen wij snel een oefening uit onze mouw schudden en maken we er wederom een leuke dag van met de kids! De lichaamsdelen en het
alfabet lijken er bij sommige kinderen langzaam in te zitten en ook bij het benoemen van de dieren horen we al enkele namen correct voorbij komen. Ook het tellen gaat sommigen goed af.
Na school kunnen we weer naar de hoofdstad toe. We besluiten om toch voor een Laotiaanse massage te gaan (wat dat dan ook mag zijn) en ervaren al snel dat dit full body is zowel voor ons als voor
hen. Vingers, handen, ellebogen, knieën, voeten alles wordt ingezet om ons flink te kneden. In Nederland zou je niet snel zo gemasseerd worden, want we werden behoorlijk opgevouwen waarbij vaak een
volledige Aziaat op ons zat/stond. (helaas geen foto's haha). We zijn na deze massage zeker 5 centimeter langer geworden, door al dat getrek aan benen etc. We maken er een gezellige avond van met
een Nederlandse en een Italiaanse, we vinden zelf eindelijk de marshmallows waar het hier al een week over gaat! We vragen een van de coördinatoren of we hun bbq mogen lenen om ze te roosteren. Het
antwoord was meteen 'nee' waarop wij antwoordden dat we geen groot vuur willen, maar wel warmte nodig hebben. Het antwoord bleef 'nee', omdat dit blijkbaar illegaal is. Waarop ik toch maar even
besloot een foto te sturen van een bbq met marshmallows om uit te leggen wat we precies wilde. Bij terugkomst moest de coördinator lachen, want marshmallow betekent blijkbaar ook wiet in
Laos!
Na vele pogingen en het verbranden van een plastic zak om vuur te krijgen hebben we na 40 minuten eindelijk genoeg warmte om de marshmallows bruin te krijgen. De coördinatoren vonden ze zowaar te
zoet, dus meer voor ons!
Morgen is onze laatste dag, dus wij bereiden dit keer zelf maar weer voor, om het leuk af te kunnen sluiten, niet dat we überhaupt nog iets verwachten van de medevrijwilligers.... Morgenmiddag gaan
we, als het goed is, nog de laatste donatie doen op de grote school, maar we wachten nog altijd op een bericht van onze 'baas'. Het is en blijft een enorm warhoofd, of hij zit weer aan het Laobeer.
Morgen zetten we ook de foto's van vandaag erop
Laatste week :(
We staan vandaag op met stromende regen, maar gelukkig is dat maar voor heel even. Vandaag geven we les samen met twee andere vrijwilligers, een Fransoos en een Chinees. Gezien het feit dat ze
vrijdag aangaven dat ze vonden dat we weinig lesgaven en veel spelletjes deden (het blijkt toch lastig te zijn om te begrijpen/zien/weten dat kinderen ook leren van andere bezigheden dan Engelse
woorden opdreunen) hadden we hoge verwachtingen van hun voorbereiding. Helaas was dat te veel verwacht, want ze bleken niets voorbereid te hebben. Uiteindelijk werd het gelukkig toch een leerzame
dag voor de kinderen, maar voor morgen hebben we net toch wat beter afgestemd wie wat gaat doen.
We leren de kinderen zakdoekje leggen en herhalen het abc. De liedjes die we vaker herhalen worden nu beter en actiever meegezongen. We eindigen de dag op school met bellenblaas, dat blijkt toch
altijd geweldig te zijn, lekker achter de bellen aan rennen (die door de verschillende ventilatoren alle kanten opgeblazen worden).
'Thuisgekomen' blijkt Micky Laura's tas opgehaald te hebben, dus die is ook weer terecht.
Het is vandaag helaas niet gelukt om de laatste donatie naar de school te brengen, maar we hebben aangegeven het geen probleem te vinden als Micky dit zonder ons doet, zodat we geen lestijd hoeven
te missen. Wanneer precies wist hij nog niet. Wat wel nog leuk was om te zien, was dat toen we vanochtend op school aankwamen al gebruik werd gemaakt van de gedoneerde tafeltjes en
stoeltjes.Foto's zullen morgen weer gepost worden, omdat we dan wat meer kunnen laten zien.