Vandaag gaan we voor het eerst naar de school toe. Op fietsen zoals alle Aziaten in Nederland fietsen, veel te klein en zo gammel als maar zijn kan, zonder remmen fietsen we aan de verkeerde kant van de weg richting de kleuterschool.
De school bestaat uit 3 klasjes, klas 1 met kinderen van 6 maanden tot 1 jaar, klas 2 met kinderen van 2 tot 4 en dan groep 3 met kinderen van 4 á 5 jaar. In groep 2 en 3 zitten ongeveer 20 kinderen per klas. In groep 1 zitten ongeveer 10 kinderen. De klassen zijn vrij leeg, geen stoelen, geen tafels, alleen een bureau voor de lerares.
Wat opvalt is de mand met flessen melk bij de deur van elke groep. Kinderen van 5 krijgen hier gerust nog een fles en een speen tijdens het middagdutje op een matje op de vloer. Dat verklaart wellicht ook alle zeer slechte gebitten.
Op de vraag waarom er geen stoelen en tafels zijn wordt geantwoord dat ze toch niet kunnen blijven zitten. Aan zelfstandigheid wordt hier totaal niet gewerkt of uberhaupt gedacht. Kinderen worden gedurende de hele schooldag entertained en tot 4 jaar worden ze letterlijk gevoerd. Je gaat met een bord eten en een lepel op de grond zitten en vult als een vogel in een nest een voor een alle mondjes (met dezelfde lepel). Ook het handen wassen gaat er ongveer zo aan toe, eerst staat er iemamd klaar met de zeep, vervolgens iemand bij het water en tot slot iemand met een handdoek, de kinderen hoeven alleen hun handen uit te steken.
De kinderen lopen er allemaal keurig bij, haren in de plooi (daar is de lerares dan ook meer mee bezig dan ze iets bijbrengen), keurige kleren, helemaal schoon, alleen een heel slecht gebit.
Na het eten hebben we gesprek met de coördinator over onze donatie, aangezien we zelf het idee hebben dat de scholen waar we vandaag geweest zijn niet heel veel meer nodig hebben. Het wordt ons dan duidelijk dat dit dus zeker niet de armste school is, maar dat de arme scholen in het dorp op dit moment gesloten zijn in verband met de vakantie. Het plan is nu dat de coördinator contact gaat opnemen met de directeuren van diverse scholen in de buurt, om te inventariseren wat ze allemaal nodig hebben. Met deze lijst kunnen we dan op pad om boodschappen te doen, zo kunnen we veel meer verschillende scholen helpen.
Ook de kleren zullen in het dorp verdeeld worden, onder de kinderen die het echt nodig hebben.
Zo, nu gaan we verder met onze voorbereidingen, want hier hebben ze helaas geen printer zoals in India, dus Laura's tekenkunsten komen hier extra goed van pas.