Mountainbiken en croissants

We worden wakker met hoe kan het dan ook, regen!? We komen erachter dat er toch geen ontbijt bij het hotel zat, maar dat vinden we helemàààl niet erg, we lopen naar de bakkerij en ontbijten met een enorm glas vruchten- en kokosshake en een enorme croissant. Door de regen besluiten we om maar niet te gaan tuben (later blijkt ook dat dat helemaal niet gedaan wordt nu omdat de rivier te vol is). We huren mountainbikes en fietsen naar de tham chang grot, waar we eerst 160 treden omhoog klimmen om in de grot te komen. Het water is er prachtig blauw.
Na deze grot besluiten we toch om met eigen ogen te gaan kijken of de blue lagoon echt niet blue is op dit moment (zoals we gehoord hebben van anderen). Het is een mooie, vlakke fietstocht tussen de bergen en de rijstvelden door. Onderweg worden we aangemoedigd door Fransen, Chinezen, Koreanen en Laotianen, die voor de optie buggy, tuktuk of busje hebben gekozen in plaats van fietsen. Wanneer ik dan ook nog met losse handen fiets ben ik helemaal een kermisatractie.....als ik geld had gevraagd voor elke foto, was ik nu rijk geweest....
Helaas stelt de blue lagoon zelf niet veel voor, hij is niet blue en bestaat voornamelijk uit hulpeloos trappelende Koreanen met felgekleurde zwemvesten, ook best grappig, maar gelukkig was de weg ernaartoe mooi.
We lunchen weer bij onze favoriete bakkerij en gaan dan terug om even te douchen, want van mountainbiken in de regen word je best vies....
Voor het avondeten lopen we nog een rondje door de stad en bezoeken we een tempel, per toeval komen we nog een andere prachtige tempel tegen. We eten weer bij 'happy mango', dit keer met een heerlijk toetje; ijshoorn gevuld met zoete, sticky rice, daarop mangoijs met mangosaus, jummie!
Na het eten lopen we nog even over de nightmarket, met zoooo veel leuke spulletjes...Maar we hebben ons braaf ingehouden:)
Morgen gaan we het toch wagen om een massage te nemen, zonder happy ending a.u.b.:):)

Weekend trip vang vieng (in het water gevallen)

We beginnen de dag zoals gewoonlijk met hoopvol uit het raampje kijken, terwijl we het weer wel kunnen raden. Ongelofelijk hoe jullie in Nederland snakken naar een druppel regen en de Laotianen dit erg veel regen vinden voor de tijd van het jaar.
Vandaag geven we geen les, omdat het Union Day is. Een positieve verandering voor vrouwen en hun emancipatie! Om 11 uur zouden we worden opgehaald met de bus, maar zoals de Laotianen zelf zeggen: DNR do not rush. 11 uur kan ook gerust half 12 betekenen. Om kwart over 11 arriveert een overvol busje en is het even uitvogelen dat er in het gangpad ook zitplaatsen gecreëerd kunnen worden. Na een hobbelige rit van 3 uur is het landschap compleet veranderd. (het weer helaas niet). We komen aan in Vang Vieng en gaan opzoek naar iets te eten. We vinden (niet geheel toevallig, we hebben al onderzoek op internet gedaan natuurlijk) een heerlijke Franse bakkerij met mega croissants. Ondertussen stroomt de regen vrolijk door. We gaan opzoek naar ons hotel, dat blijkt aan de andere kant van een enigzins gammele, houten tolbrug te liggen. En ja, voetgangers moeten ook elke keer tol betalen, ook al worden ze er elke stap bijna afgereden door veel te dikke Japanse SUV's die er met veel te hoge snelheden overheen denderen. Maar ons schattige houten huisje maakt veel goed, mét warme douche!!
We maken een wandelingetje door het centrum, dat voornamelijk bestaat uit souvenirwinkeltjes, touringbureau's, cafés, massagetenten en restaurantjes. We hopen heel hard dat het morgen wat droger is zodat we kunnen tuben (op een tractorband dobberen over de rivier) en zodat we de grot inkunnen. Over de massage zijn we nog aan het twijfelen of we dat aan durven:p.
We eten in een restaurantje 'happy mango' een heerlijk maaltje (salade met eend en ananas gevult met rijst met kip) en sluiten vriendschap met de restauranthond. Dit stadje is leuk voor een dagje of twee, maar dan hebben we het denk ik wel weer gehad met de massa's (zuip)touristen die hier zijn.
Oh en tussendoor kregen we nog even een mailtje dat onze binnenlandse vlucht van vrijdag over twee weken geannuleerd is.... Dus daar moeten we ook nog even een oplossing voor zoeken.....

Nog meer regen....

Vandaag worden we wakker met stromende regen. Tijdens het ontbijt gaat het alleen maar harder gieten....men vindt het hier niet verantwoord om door deze regen naar school toe te fietsen/lopen, maar wij willen eigenlijk wel graag gaan. 45min. later dan eigenlijk de bedoeling was, gaan we te voet naar school. We doen spelletjes met de kinderen om te leren tellen en de kleuren te leren. Oefening baart kunst zo blijkt, want de spelletjes verlopen al een stuk gestructureerder en beter dan gisteren, fijn, zo snel resultaat zien:).
Bij het naar huis gaan wordt ons tussen neus en lippen door nog even medegedeeld dat we morgen geen les kunnen geven i.v.m. een nationale feestdag...."daar gaan we weer", zoiets hadden we geloof ik al eens meegemaakt.
In de middag gaan we op de fiets in de regen naar de andere school. "pas op want als er een auto langskomt komt er wind onder je paraplu" "yes, in Nederland fietsen we wel vaker dus we weten hoe het werkt!". (Onze Portugese medevrijwilligers doen dat duidelijk niet, ze zaten vandaag voor het eerst in hun leven op een fiets).
Na onze schooldag gaan we met verschillende vrijwilligers naar een park met olifanten, het is al een beetje dubieus aangezien ik op internet vond dat er ook op de olifanten gereden kan worden, maar volgens de coördinator valt dat allemaal reuze mee, want dat is alleen in het weekend en voor de lokale bevolking, de rest van de week lopen de olifanten los door het natuurpark en komen ze alleen terug om gevoederd te worden....Ik weet niet wat ik er wel en wat ik er niet van moet geloven, maar het lijkt erop dat er, buiten de olifantenritjes (wat scheelt is dat ze hier eigenlijk maar een geasvalteerde weg hebben, waar geen olifanten komen, dus hun voetjes kunnen ze niet verbranden) wel goed voor de olifanten gezorgd wordt. Al was ik niet gegaan als ik vooraf had geweten hoe het er allemaal bij lag.
Al met al was het wel leuk om de olifanten bananen te voeren, vooral de twee babyolifantjes waren erg leuk. Het verbaast me altijd weer hoe massief, sterk maar toch super behendig zo'n slurf is.....

Bij terugkomst vertelt de coördinator dat hij al met twee scholen in het dorp heeft overlegd wat ze nodig hebben en dat hij morgen nog een of twee andere plekken probeert te bezoeken. Maandag krijgen we een lijst met de dingen die ze nodig hebben en kunnen we beginnen met bestellen en kopen. Er is op de achtergrond dus wel vooruitgang, maar we moeten nog even geduld hebben.

Om de dag af te sluiten gaan we eten in een restaurantje aan de overkant van de straat 'hot pot'. Het is letterlijk een hete pot, gevuld met bouillon, waarin je vlees, scampi's, groenten, champignons en noodles kookt/fonduet. We hebben heerlijk gegeten en gedronken voor wel
€1,80pp. Je vraagt je af hoe ze het kunnen doen voor zo weinig geld..... Laura kreeg het eten met eetstokjes met geen mogelijkheid onder de knie, maar uiteindelijk met veel oefenen is het toch even gelukt!

Door de nationale feestdag zullen we morgen eerder vertrekken naar ons weekendverblijf, dus om 11.00u vertrekken we naar Vang Vieng.

Eerste werkdag

Toen we onze ogen open deden vanochtend om 7 uur scheen zowaar de zon na twee dagen non-stop regen! De temperatuur was meteen standje sauna dus we konden als een stel primitieve campinggangers eindelijk een wasje draaien. Drogen duurt dan weer wat langer met de hoge luchtvochtigheid dus het moet goed gepland worden.
We mogen vandaag onze voorbereiding uitvoeren in klas 2 bij de 2/3 jarige. We oefenen de cijfers 1-5 en de primaire kleuren. Dit in afwisseling met liedjes en spelletjes. We hadden de strandbal en de ballonnen meegenomen, de kinderen waren allemaal heel enthousiast om op deze manier te mogen spelen, want ze hebben verder niks in het lokaal om de motoriek te oefenen of om mee samen te spelen. Het is een leuke uitdaging om zo'n jonge kinderen les te mogen geven, omdat je veel aanpassingen moet maken en dingen achter de hand moet houden. Verder zijn ze om op te eten natuurlijk. Na het werken moest er ook nog 'gevoerd' worden, dus toen mochten we weer op de grond zitten met een bordje rijst en ei. Een groepje kinderen met een lepel proberen te voeren die allemaal 'ahmahm' roepen blijft een uitdaging.
Tijdens ons bezoek aan de tweede school hebben we meegedaan op de voorbereiding van de andere vrijwilligers. Deze klas mogen we vanaf maandag overnemen.
Na het lesgeven moest we snel op de fiets terugracen, omdat we naar Vientiane konden gaan. Daar zijn we met iedereen gaan uiteten en hebben we even over de nightmarket gewandeld.
Daar hebben we natuurlijk veel mentale notities gemaakt van wat we allemaal willen kopen over 2 weken! We hebben ook nog geld gepind voor de eerste aankopen voor de scholen. We zijn met twee keer pinnen al multimiljonair! 1000000 Kip is 100 euro.

Onze voorbereiding is alweer klaar voor morgen dus we kunnen naar bed.

Op school

Vandaag gaan we voor het eerst naar de school toe. Op fietsen zoals alle Aziaten in Nederland fietsen, veel te klein en zo gammel als maar zijn kan, zonder remmen fietsen we aan de verkeerde kant van de weg richting de kleuterschool.
De school bestaat uit 3 klasjes, klas 1 met kinderen van 6 maanden tot 1 jaar, klas 2 met kinderen van 2 tot 4 en dan groep 3 met kinderen van 4 á 5 jaar. In groep 2 en 3 zitten ongeveer 20 kinderen per klas. In groep 1 zitten ongeveer 10 kinderen. De klassen zijn vrij leeg, geen stoelen, geen tafels, alleen een bureau voor de lerares.
Wat opvalt is de mand met flessen melk bij de deur van elke groep. Kinderen van 5 krijgen hier gerust nog een fles en een speen tijdens het middagdutje op een matje op de vloer. Dat verklaart wellicht ook alle zeer slechte gebitten.
Op de vraag waarom er geen stoelen en tafels zijn wordt geantwoord dat ze toch niet kunnen blijven zitten. Aan zelfstandigheid wordt hier totaal niet gewerkt of uberhaupt gedacht. Kinderen worden gedurende de hele schooldag entertained en tot 4 jaar worden ze letterlijk gevoerd. Je gaat met een bord eten en een lepel op de grond zitten en vult als een vogel in een nest een voor een alle mondjes (met dezelfde lepel). Ook het handen wassen gaat er ongveer zo aan toe, eerst staat er iemamd klaar met de zeep, vervolgens iemand bij het water en tot slot iemand met een handdoek, de kinderen hoeven alleen hun handen uit te steken.
De kinderen lopen er allemaal keurig bij, haren in de plooi (daar is de lerares dan ook meer mee bezig dan ze iets bijbrengen), keurige kleren, helemaal schoon, alleen een heel slecht gebit.
Na het eten hebben we gesprek met de coördinator over onze donatie, aangezien we zelf het idee hebben dat de scholen waar we vandaag geweest zijn niet heel veel meer nodig hebben. Het wordt ons dan duidelijk dat dit dus zeker niet de armste school is, maar dat de arme scholen in het dorp op dit moment gesloten zijn in verband met de vakantie. Het plan is nu dat de coördinator contact gaat opnemen met de directeuren van diverse scholen in de buurt, om te inventariseren wat ze allemaal nodig hebben. Met deze lijst kunnen we dan op pad om boodschappen te doen, zo kunnen we veel meer verschillende scholen helpen.
Ook de kleren zullen in het dorp verdeeld worden, onder de kinderen die het echt nodig hebben.
Zo, nu gaan we verder met onze voorbereidingen, want hier hebben ze helaas geen printer zoals in India, dus Laura's tekenkunsten komen hier extra goed van pas.

Vandaag wel echt regenseizoen.......

Vandaag starten we met de introductie. We krijgen veel informatie over het land, de cultuur en de bevolking.
Na de introductie krijgen we taallessen. Het kan net zo goed de bestellijst van de Chinees zijn als je het mij vraagt. Zo blijkt mijn naam 'hier' te betekenen. Als we zo vrij zijn om mijn naam als neenee te interpreteren zou ik in Loas Bobo heten, weer eens iets anders dan neenee, nono of nonnon:).
We gaan op jacht naar een simkaart in het dorp (lees 3 winkeltjes langs de grote weg). Van buiten lijk je er alleen zeep, chips en koekjes te krijgen, maar dan wordt er een laatje opengetrokken en komt er zowaar een stapel simkaarten uit. Dus vanaf nu zijn we ook in Laos overal verbonden met the word wide web (hoezo ,verslaafd?!).
Morgen gaan we kennis maken bij de projecten, we hebben de coördinatoren al gevraagd om na te gaan wat de scholen nodig denken te hebben, zodat we de donaties ook dit keer weer goed kunnen besteden, voor nu dus nog even afwachten.

Vandaag was het overigens wel duidelijk merkbaar dat het regenseizoen is begonnen, het is denk ik ongeveer een uurtje droog geweest:) maar de temperatuur is beter vandaag:)

Aankomst bij the Green Lion

Vannacht hebben wij heerlijk geslapen in het hotel om de eerste nacht te overbruggen. Na om 6uur gewekt te worden door een Laotiaan die op de gang stond te gillen alsof er brand was (die was er niet, er zat wel iemand vast in de lift) hebben wij het gehouden bij een beschaafd ontbijt met fruit, toast en ei. De noodles, worsten, kippenpoten en friet hebben we vandaag maar even overgeslagen.

Bepakt en bezakt wilde Nenee even bewijzen dat we het best aan konden om 600m te lopen met de 75 kilo kleding, de locale tuktukbestuurders vonden het erg vermakelijk, maar het is ons gelukt:) Ook de coördinator die ons op kwam halen vroeg met grote ogen "en jullie hebben al deze spullen uit NEDERLAND meegenomen" " ja, maar daar hebben ze gelukkig wel karretjes op het vliegveld".

Na een tuktukrit van ongveer 50min zijn we aangekomen in onze accomodatie waar we de komende drie weken zullen verblijven. (Zie foto's). De kamers zijn vergelijkbaar met die in India, alleen missen we hier het warme water, maar ach missen is een groot woord met een buitentemperatuur van 32°C en een luchtvochtigheid van 89%, technisch gezien sta je de hele dag in een warme douche:).

Morgen krijgen we meer informatie over de projecten en hopen we dat we misschien al even kunnen gaan kijken op school, maar we hebben ook geleerd dat we vooral rustig aan moeten doen en de eerste dagen vooral niet al te veel moeten willen......
Toch lastig dat afwachten...

T-shirt nummer 3

Daar zijn we dan in het warme, vochtige, maar mooie Laos. Na een reis van bijna 17.5 uur is het even wennen aan de benauwde lucht. Volgens de weersverwachting zou het elke dag veel gaan regenen, maar het is gelukkig droog! De taxi wacht ons op en met 74 kilo komen we nu al bezweet het vliegveld uit. (T-shirt nummer 1). Bij aankomst in het hotel nog even verder slepen met de bagage naar onze mooie kamer op de 7e verdieping.

Na een koude douche kan shirt nummer 2 aan. We gaan de stad verkennen en lopen bijna meteen een van de vele prachtige boeddhistische tempels binnen. De vele bloemen en vlinders maken het een mooi geheel. Leuk om te zien hoe ze ook hier tuktuks hebben en de hygiëne niet overal even goed is. Het is bijna alsof we weer in India uitgestapt zijn. Na enkele straten is ook T-shirt nummer 2 drijfnat.. Goed bezig. De 12000 stappen zijn vandaag ruim behaald. ?

Het derde shirt mag bij terugkomst in het hotel uit de backpack gehaald worden. Wasjes nummer 1 is al gedaan.

Morgen worden we om 12 uur opgehaald en gaan we kennismaken met The Green Lion en ons verblijf voor de komende drie weken. Vast niet zo luxe als ons hotel, maar hopelijk wel heel leuk met andere vrijwilligers!